L. en ik, we trouwden op een mooie, zonnige zaterdag, begin oktober 1971, in het kerkje van St. Pieter Boven, op de flank van de Sint Pietersberg in Maastricht. Wij hoefden niet zo nodig, trouwen voor de kerk. Maar ja, het was 1971 en we kwamen uit katholieke nesten en die hadden eisen gesteld. En wij waren meer op vrede dan op onmin uit. Je neemt wat, je geeft wat. Er waren voor de dienst vrienden met instrumenten komen aanrijden in een lelijke eend. En, de kerk had een geluidsinstallatie waarmee ook muziek ten gehore kon worden gebracht. Ik weet niet meer of we die op een bandje hadden gezet of dat er nog met een naald in vinyl geprikt moest worden. Het is niet belangrijk maar het overvalt me nu even dat ik me zo’n detail niet meer kan herinneren. Een van de muziekjes was Teach Your Children van Crosby, Stills & Nash. We hadden ook nog Turn Turn Turn van de Byrds om nog een beetje in de buurt van de bijbel van onze ouders te blijven. Maar met dat Teach Your Children wilden we enigszins onder de radar laten weten dat kinderen weliswaar iets van hun ouders kunnen leren maar ouders ook van hun kinderen. Kort door de bocht, hoor, want CS&N vertellen het iets subtieler. In de jaren die volgden is nooit duidelijk geworden of onze ouders iets van de boodschap begrepen hadden. Er was althans geen een op een relatie te leggen tussen hun luisteren naar CS&N op Sint Pieter en de redelijk goede verstandhouding die zich in de loop der jaren langzaamaan ontwikkelde. We bleven voor hen toch altijd die tegendraadse types. Hoe kom ik erop? Via de Top 2000 natuurlijk. Toen ik Teach voorbij hoorde komen realiseerde ik me dat L. en ik met onze toenmalige afkeer van de burgerlijkheid via die muziek toch in haar armen gezogen werden. Te meer omdat de drie heren samen met Neill Young Our House schreven en vervolgens decennia lang via podia waar ook maar over de wereld uitrolden. Our House is een en al huiselijk geluk, met katten in de tuin, bloemen in de vazen en knapperende haardvuurtjes. Kortom, het leven waar echte revolutionairen hun van Marx geleende neus voor ophaalden. Om kort te gaan, hier staat nu de kerstboom op, er staan bloemen in de vazen, de warmtepomp verwarmt ons huis. Geen katten. Wel 52 jaar samen.
Overigens, ik wens alle lezers van mijn dagelijkse stukjes toe dat ze ook in 2024 vooral nieuwsgierig blijven en op onderzoek uit blijven gaan. Dat is een heel goede remedie tegen opgesloten raken in een bubbel die andere mensen dan weer kapot willen maken. Blijf door het leven vloeien als water, sta nooit stil, ga altijd verder. Het ga jullie goed in 2024.