Beton

op 11 mei 2012 reizen we van Basel naar Sankt Moritz. Reizend met het spoor valt op hoeveel beton de Zwitsers gebruiken om hun infrastructuur te onderhouden en uit te breiden. Plus hun ongelooflijke vindingrijkheid om in lagen, in verdiepingen te werken. Met alles. In dit land van hoog-laag is de derde dimensie veel meer een ding dan bij ons. De lucht of de bodem in is in Nederland naar verhouding een rariteit. Hier doen ze niet anders. Het spoorwegnet is gigantisch en heel erg aanwezig in het landschap, ook omdat het zeer eenvormig is. Alles is systeem, hier. Viel het oude centrum van Basel op als rommelig, alle constructie van de laatste vijftig jaar is systeem. Hoewel niet alle constructie, wel infra, appartementen, fabrieken, logistieke punten en dergelijke. Het landschap, zeker in de brede dalen, is aangeharkt. We zagen ook twee mannen tegen een helling dode takken bij elkaar trekken. Nu op het terras bij Hotel Laudinello. We eten een insalata Caprese en drinken Pinot Grigio. Dadelijk stukkie lopen. Het is zonnig en fris warm. De stilte lijkt hier stiller dan bij ons. De lucht is zuiver maar L. doet niets anders doet dan niezen. Nog steeds verkouden. Vanmorgen in Basel kochten we in de stationsapotheek Panadol. Nu gaat het iets beter met haar. Er wordt hier trouwens erg veel gebouwd en ook nog eens heel mooi. Verder lijken de mensen hier langzamer te lopen, ook in een bruisende stad als Basel.