Mag ik me er even mee bemoeien, vroeg de vrouw aan het tafeltje voor ons terwijl ze zich naar ons omdraaide. We zaten op een terras op de kop van de Servaasbrug, aan de Wyckse kant. Ik hoorde jullie praten over de Dikke Dragonder. We vonden het goed. Bemoei je er maar mee. Nou, zei ze, dragonder is een rang in het leger maar betekent ook hoerenmadam. Daarna kwam via de Bernardusstraat en de Helpoort van het een het ander. Zet drie liefhebbers van Maastricht bij elkaar en de herkenning legt naast bestaande ook onmiddellijk nieuwe verbindingen. Hier had het toeval daar de hand in. De vrouw was even tevoren voor ons gaan zitten en had uit haar tas het boek Verscheurd Parijs gepakt en was het beginnen te lezen. In het boek figureren onder andere impressionist Édouard Manet en kunstenares Berthe Morisot. Een uur ervoor hadden we het driehonderd meter verder naar het zuiden met vriendin Em over die twee gehad en over dat in de geschiedschrijving de vaak belangrijke en bepalende rol die vrouwen speelden en spelen vaak routineus als voetnoot werd en – nog altijd – wordt weggeschreven. Door mannen. We hadden het in dat verband ook over de film The Wife. De vrouw op het terras, ook een Em, bleek Nederlands gestudeerd te hebben in Nijmegen en ….. Maar goed, morgen meer want aan de rest kwam ik niet toe omdat we Ka en Aa over de vloer hadden en dat was even net iets belangrijker dan nog verder vertellen over de ontmoeting met Em op het terras in Maastricht.