Vorige week schreef ik over Es, dat hij overleden was. #vragen En dat hij een goede kok was. En Hongaar van origine. Nu weten we ook nog dat hij naar Maastricht kwam om daar te koken in de Poesta Grill. Dat was toen wel iets bijzonders, dat Hongaarse restaurant aan de Ezelenmarkt. Daar kwamen in die tijd zelfs mijn in Limburg ondernemende oom en tante speciaal voor uit Heerlen. Daarna vertrok hij, toen zijn visum voor Nederland verlopen was, naar Engeland om een aantal jaren later toch weer in Nederland verzeild te raken. Hij leerde een tante van El kennen en naturaliseerde tot Nederlander. Hij ging toen als chef de cuisine aan de slag in Vaalsbroek, het bedrijfsconferentieoord van DSM. En hij werd gevraagd te koken voor de Europese top van 1992 in Maastricht. Detail: Lubbers vond belegde broodjes voldoende, Helmut Kohl beval een buffet. Es zweette vervolgens peentjes want het duurde wel erg lang voordat de regeringsleiders zover waren dat ze aan tafel konden. Ondertussen dreigde het kostelijk bereide voedsel te verpieteren. Uiteindelijk: niets dan lof. En wat typisch was, als hij voor familiefeesten achter de kachel ging dan at hij zelden iets van wat hij bereidde. Hij had zelf het liefst een stuk stokbrood met worst. Es was een man van de eenvoud, van de regelmaat, van de vaste gewoontes. En hij hield van de zee, het leven aan de Belgische kust. En nu is hij vertrokken.