Aardbeien

Jij gaat vanavond kijken, Aline? Hij vroeg het op een toon die paste bij de verwachting dat het antwoord ja zou zijn. Hij was naar haar toe gelopen terwijl ze bij het fruit besluiteloos stond te zijn. Ze had al voor de druiven, de sinaasappels en de appels, pink lady, gestaan en boog zich nu over de koeling met zacht, rood fruit. Terwijl ze een doosje aardbeien in de aanbieding pakte, draaide ze haar gezicht in de richting vanwaar de vraag kwam. Ze was slank, had kort pittig haar, geblondeerd, droeg een opvallende roze bril en haar korte jasje was knalrood. Ze viel op. Zoals ze altijd opviel. Herman, wat leuk! Hoe kom jij hier? Vertel me niet dat jij tegenwoordig zelf boodschappen doet. Dan wil ik weten, mét of zonder hriefje? En, schreef jij dat zelf of is er nog of weer iemand die dat voor jou doet? Maar toch, wat grappig jou hier tegen te komen! Ze maakte aanstalten Herman te omhelzen, maar die deed een stapje terug. Hij was hier weliswaar in vrijetijdskleding maar had tussen zijn oren nog altijd geen afscheid kunnen nemen van de etiquette in boardrooms all over the world. Oh, geen kus? Nou, dan niet; ze zette het doosje met aardbeien in de tas in het karretje. Moet je die niet even scannen? Hij wees met zijn rechterhand naar de aardbeien en vandaar naar het scanapparaat in de houder op de kar. Zijn blik bewoog mee. Ze voelde zich betrapt maar was snel weer op de been. Ach, sufferd die ik ben. Ik, nog altijd een beetje onder de indruk van je charmes, ze haalde even wat dieper adem, en jij, jij nog altijd altijd helemaal in focus op alles, opdat er maar niets fout gaat. Altijd de regie. Herman haalde zijn schouders op, pakte de scanner, nam het doosje aardbeien uit de tas, scande het, zag de aardappelen liggen en vroeg: Die zijn wel gescand? Even keek hij naar Aline, daarna op de scanner om die vervolgens in de tas te steken. De scanner piepte. Ik vroeg of je vanavond gaat kijken? En zeg nou maar gewoon ja. Lopen we nu ook nog even langs de hapjes en de drankjes. Laat me er aan denken dat we ze scannen. Hij knipoogde. Aline glimlachte. Heb ik zin in, tweede halve finale van het Eurovisie Songfestival, zei hij, jij toch ook? Ze knikte. En ze wist, die kus, vanavond dus.