Aanpassen
Eerder gepubliceerd op de website van Meer Vandaag, lokale omroep Meerssen, in de rubriek Min of Meer.
Om te overleven moeten planten en dieren, dus ook mensen, zich aanpassen aan wijzigende omstandigheden. Het is een natuurlijke wetmatigheid die Darwin ergens tegen het midden van de negentiende eeuw blootlegde. La Corona is zo’n wijzigende omstandigheid. Desondanks zijn er nogal wat mensen die menen gewoon door te kunnen gaan op de manier waarop ze bezig waren. Met alle gevolgen van dien. Weer de horeca dicht, alleen kleine groepen, nauwelijks mensen over de vloer en liefst thuis werken.
Zelf ben ik het afgelopen half jaar één keer naar het centrum van Maastricht geweest. Veel te veel mensen daar. Maar, het wrikt en wringt behoorlijk. Zo’n dertien jaar geleden zakten we af naar het zuiden om dichter bij Maastricht te wonen. Dichter bij de terrassen, de cultuur, de stad met die heerlijke net-niet-meer-net-nog-wel dorpse ambiance. We kunnen ons er al maanden niet meer aan laven. Een glas wijn smaakt hier in de patio echt anders dan een glas wijn op de kop van de Grote Looiersstraat. Er dienen zich dan ontwenningsverschijnselen aan. Troost vinden we natuurlijk nog wel in het Heuvelland. We wandelen. We passen ons aan, niet altijd van harte, maar toch.
We waren trouwens nog weer even een paar dagen in V.. Iets met kinderen en kleinkinderen. Allemaal binnen de grenzen van het RIVM. Het blijft onwezenlijk dat we elkaar niet aanraken. Nou ja, de kleinkinderen, allemaal nog piepjong, een beetje; biedt daar maar eens weerstand tegen. Het spook van de sociale afstand dwingt tot andere, soms nieuwe manieren van communiceren. Ik kan me vergissen maar onze lichaamstaal ontwikkelt zich en we gebruiken vaker woorden waar we eerder zuiniger mee waren. We moeten afstanden die we per se niet willen voelen overbruggen met een net wat veelzeggender gebaar, een nadrukkelijker zoeken van elkaars ogen, een sprekender blik, een gesprek dat net iets dieper gaat. We zijn op zoek naar nieuwe manieren om alledaagse intimiteit vorm te geven.
Op Twitter kwam trouwens de afgelopen week wel een interessant dingetje voorbij. Een Amerikaan die al jaren in Nederland woont, liet in goed Engels weten dat de reactie van de Nederlanders op La Corona hem was tegengevallen. We volgden de adviezen maar slecht op. Iemand vroeg hem waarom hij niet in het Nederlands twitterde. Na tien jaar in Nederland. Het antwoord was om en nabij dat hij het bij zijn aankomst in Nederland juist zo kon waarderen dat Nederlanders open en tolerant zijn en hem gewoon de taal lieten spreken waarbij hij zich comfortabel voelde en nog steeds voelt. Je kunt dus ook overleven als je je niet aanpast aan je omgeving maar de omgeving aan jou. Tenzij die Covid-19 heet.
Min of Meer – 21 oktober 2020 – week 43