Ze stond met haar rug naar hem toe. Ze keek uit het raam. Mantelpakje, hoge hakken, lange benen, rook kringelde omhoog van de sigaret tussen de vingers van haar rechterhand. Ze zei: Als wij ons afvragen wat de zin van het leven is, denken we, narcistisch als we zijn, vooral vanuit onszelf. En dan is dat een raadsel dat we niet opgelost krijgen. Dat zou nederig moeten stemmen. Prima, wat mij betreft. Ik denk dan: Dat heeft het leven goed geregeld. Vanuit het leven gezien zijn wij niet meer dan een stuk gereedschap. Handig gereedschap, dat wel. Wij stellen vragen, eindeloos veel. En vinden antwoorden. En wij pakken van alles en nog wat aan en op, komen met oplossingen en nieuwe vergezichten of laten zaken hopeloos uit de hand lopen, sterven voor de poort. Al dat gedoe stelt het leven in staat zich voortdurend aan te passen, zijn ding te doen en te overleven. Onze reden van bestaan, doel van ons bestaan is in essentie onwetend en slaafs de weg te plaveien voor het leven. Als een dienaar voor zijn meester. Ze bracht de sigaret naar haar mond, inhaleerde en blies de rook zacht in de richting van het raam. Die loste losjes wervelend op in het felle zonlicht dat door het raam naar binnen viel.
Waarom kunnen basisscholen en kinderopvang nou niet met halve klassen/groepen open? Beetje creativiteit ter ontlasting van ouders en voor welzijn kinderen zou toch prettig zijn.
#corona
Wij konden de vlokken tellen. #sneeuw
Wil je mijn collega worden? Wij hebben 3 vacatures: administratief-secretarieel medewerker, coördinator e-depot en adviseur digitaal informatiebeheer. Die adviseur zal bij mij in het team werken! https://t.co/iPu4SjVpxF
Meest recente berichten
Archief
Oude website
In augustus 2018 is Pauls Plaats in een nieuw jasje gestoken. De teksten van de oude website zijn hier (opent in nieuw tabblad) te lezen. Helaas lukte het niet om ook de lay-out te bewaren.