Wind

We zitten weer op ons balkon maar nu is het warmer dan gisteren en het nieuws is minder urgent. Of eigenlijk: helemaal niet urgent. Er is écht, helemaal geen zuchtje wind, de grote kastanje tegenover staat doodstil. Er beweegt echt zo goed als niets aan. Net kwam Mensen Zijn Gemaakt Van Dun Papier voorbij. Uit de luidspreker op tafel. Zachtjes, want de buren. Als een grote boom zo stil kan staan als de boom hier tegenover dan ga je nog geloven dat het mogelijk is dat mensen zijn gemaakt van dun papier. En ze staan broos en breekbaar in de windstilte. Maar ze staan. Het kan. Zou het waaien, dan is dun papier het laatste waarvan je gemaakt wilt zijn. Denk Rizla+ blauw en je weet dat je zoek en verloren raakt als de wind opsteekt. Die neemt je mee als een herfstblad in de wind. Water- en weerloos. Mensen Zijn Gemaakt Van Dun Papier is een lied van Jonas Winterland. Het duikt met regelmaat op in mijn Vlaamse speellijst. Ik houd zeer van mijn Vlaamse speellijst maar daar gaat het nu niet om. Wat ik wil zeggen: Asielzoekers, juist ook asielzoekers zijn gemaakt van dun papier. Beste burgers, behoed ook hen voor de gure en nietsontziende wind van rechts. Geef ze een boom als hier tegenover om onder te schuilen als die wind opsteekt. Die wel wild beweegt als die wind opsteekt maar blijft staan.  Ware hij een mens: zijn morele rug recht houdt.