Vorige week tijdens een uitzending van Nieuwsuur raakte Mariëlle Tweebeeke van haar à propos en struikelde vervolgens sprekend pardoes de woordcombinatie slaak van verluchting in. Het viel zó op dat Even Tot Hier er ook een korte terugblik aan wijdde. Het was een grappige verhaspeling. Slaakte een kreet van verlichting was de bedoeling, lijkt mij zo.
Net hoorde ik in het kader van het horen van de vox populi een mevrouw zeggen: Wie het kleine niet eert, het grote waardeert. Het kwam niet uit de mond van iemand die even in de war was, daar klonk het veel te overtuigd voor. Het rolde over de lippen van iemand die echt denkt dat dit de zegswijzige manier is waarop je zegt dat wie het kleine niet eert, het grote niet weerd (waard) is. Iets met klok en klepel. Toch, wat de mevrouw zegt klopt an sich wel. Kan althans waar zijn.
Van de week was ik bij een lezing. De spreker wilde met enige regelmaat op een gegeven ogenblik zeggen en dan hoorde ik iets als op ee gebenblik. Dat klonk slordig.
Net nog een opvallend exemplaar uit de categorie wartaal in een reclame: De toegangstijden zijn kort terwijl wachttijden bedoeld zijn.
In de Limburger deze week: Soms liep een misdienaar voorop met een kruis met daarin de spijkers geslagen die de smid een paar dagen daarvoor gesmeden had. Gesmeed, toch?
En ook in de Limburger de kop: Meisjes zien Venlonaar masturberen: taakstraf. Krijgen die meisjes een taakstraf?
En een tijdje geleden zei een baas van de politie: Laten we daar nou eens met de mantel der liefde naar kijken.