Vroeg

Het kwam voor dat we tijdens die dagen heel laat op weg waren naar bed. Of heel vroeg, net hoe je het bekijkt. We fietsten ieder naar de huizen waar onze kamer was en waren toe aan slapen. Als de kroeg om een uur sloot hadden we niet altijd zin om naar bed te gaan en dan was er de soos nog, bijna altijd open. Dat was in Nijmegen waar vandaag de Vierdaagse is begonnen. Dat was in de zestiger jaren van de vorige eeuw ook al een groot evenement. Nog niet aangekleed met de meer dan uitbundige Vierdaagse feesten van vandaag, wel al een hoogtepunt in het leven van de heel veel Nijmegenaren. ‘s Avonds in de kroegen was het zeker ook toen al bal. Er was veel ander volk over de vloer dus er viel van alles te verkennen. Waar ik me in die tijd niet van bewust was, was dat als ik rond vier uur naar huis fietste de eerste wandelaars zich al voor vertrek op de Wedren meldden. Dat die overal en nergens hadden geslapen, ook op de kamers van studenten die in juli naar de pap en de mam waren. Of naar het vriendje of vriendinnetje thuis. Nu vraag ik me af hoe dat kon, nooit op de Wedren zijn geweest om naar die vroege vogels te kijken. De Vierdaagse ging immers bepaald niet ongemerkt voorbij en normaal gesproken fietste of liep ik er wekelijks wel een paar keer overheen. Wat ik tijdens die vier dagen wel deed: eerst naar college of wat studeren en dan rond het middaguur ergens langs het parcours van de dag ergens in een berm neerstrijken en dan kijken naar de bonte variëteit aan wandelaars. In alle stadia van vermoeid raken, van nog topfit tot bijna uitgeblust. Dan wat eten, nog wat studeren en dan voor een plisje naar de GETOBAR. Om het daarna weer te laat te maken?

Wieteke van Dort overleden.