Treffen

Ze zijn allebei al jaren dood maar hier in Ef in Ef komen ze dagelijks wel even voorbij. Jee kwam in ons leven na een scheiding. En hij bracht Aa mee, zijn liefde voor de rest van zijn leven. El en ik woonden in een voor ons tweeën ruim bemeten en nog niet zo lang geleden gebouwd huis in Vee nadat we in En in een krot met het etiket zo goed als onbewoonbaar hadden gewoond. Het lekte en het tochtte als een malle maar we hadden een dak boven het hoofd. Iets met arme studenten. Iets met woningnood. Ook toen. Het was van een huisjesmelker annex koppelbaas die het raampje van de voordeur van zijn huis van stevig traliewerk had voorzien. We hadden de laatste maanden dat we er woonden geen huur meer betaald. Omdat het pandje lekte en tochtte. We hadden het helemaal gehad met die eikel. Ik was al een paar keer bij hem aan de deur geweest om hem even stevig aan te spreken op zijn achteloze omgang met de rechten van zijn huurders, met El en mij dus. Genoeg was genoeg, vonden we. Ons geduld was niet voor eeuwig. We wilden per meteen een dakdekker zien. Geen enkele keer werd er opengedaan. De man was ongetwijfeld gewend aan lieden die wat over hem te klagen hadden. Koppelbazen en huisjesmelkers waren in die tijd, begin jaren zeventig, prototypisch voor een soort die de mazen in de financiële wetgeving kende en daar gretig gebruik van maakte. Met alle ongenoegen van dien voor wie zich wel een beetje wilde gedragen. Maar dat lag allemaal achter ons toen Jee zich totaal ontredderd bij ons aandiende met de vraag een van onze kamers te mogen betrekken. Dat kon, vonden we. Hoe konden we het überhaupt weigeren na zelf jarenlang te hebben moeten zoeken en smeken om aan woonruimte te komen. Maar, Jee was ook nog eens erg aardig, zijn referenties waren primadelux en het was ook nog maar tijdelijk. Dat speelde zich allemaal af in 1974. Toen we in 1975 met ons campertje Frankrijk introkken hadden we afgesproken dat we Jee en Aa zouden ontmoeten op de camping in Ef. Daar zou de Tour de France passeren, althans in de buurt van Ef. Het waren mooie, zonnige dagen. We zagen in de loop van een zomerse ochtend voor het eerst van ons leven het peloton voorbij slenterfietsen, de mannen nog moe van de vorige dag en krachten sparend voor later die dag. Nu regent het in Ef in Ef en het houdt nog even niet op én de camping is gesloten. Ook dat nog. Ergens tijdens de komende dagen treffen we hier vriend Gee en zijn Wee, maar dat is een ander verhaal.