Vandaag probeerde ik een interessant gesprek over agressie in mensen te volgen. Ik geloof dat de stelling was dat vechten een aspect is van het DNA-pakket van de mens. Daarna ging het gesprek zo’n beetje alle kanten op. Ik denk dat (het) leven in zijn volle breedte en diepte per definitie strijd is. Dus ook vechten is. In min of meerdere mate. Daarvoor heb je middelen nodig. Zowel mentaal – weerbaarheid en agressie – als materieel – een knots, bijvoorbeeld. Ook al ben je beschaafd, ook al ben je deel van hogere cultuur, dan nog is er strijd te leveren. Omdat we uiteindelijk allemaal natuur zijn en onderhevig aan het principe van natuurlijke selectie. Leven is per definitie ook overleven. Natuur woekert en gaat altijd door. Over een weg bezaaid met slachtoffers. Als mensen denken we het heft in handen te hebben maar juist dát te denken is een zwakte zijn in het proces van natuurlijke selectie. En dan overleef je dus niet. Meebewegen kan belangrijker zijn dan aan de knoppen zitten. Tja …..