Onderstaande tekst schreef ik vier jaar geleden voor de website van de Lokale Omroep Gemeente Meerssen. Nu Trump op het punt staat weer aan te treden als president van de USA mag ze wel op herhaling. Gepubliceerd op 13 januari 2021.
Zo, die is de deur weer uit.
We zitten op de bank. Het komt van diep, ze zegt het alsof iemand die ze intens haat eindelijk de hielen heeft gelicht. Het gaat over de kerstboom. Je kunt je afvragen hoe zo’n boom in korte tijd zo uit de gratie is geraakt. Ergens in de weken voor Kerstmis hebben we hem liefdevol over de drempel gedragen. Natuurlijk is hij vanaf het eerste moment een sta-in-de-weg, een vreemde eend in de bijt. Maar niet zeuren hè, je haalt hem zelf naar binnen, je doet het zelf. Dat denk ik, maar ik zeg het allemaal niet. Het is niet zo bedoeld. Haar verzuchting is zowel opluchting als spijt. De roemloze aftocht van de kerstboom markeert het einde van een stille, warme periode waarin we rustig een soms zwaar jaar uit glijden en ons opladen voor een nieuw. Nu is het lummelen voorbij, er is weer serieus werk aan de winkel. We schakelen over van hoeft niet en mag wel naar moet. Met het licht komt ook weer de plicht.
Hebben jullie trouwens op 6 januari ook allemaal met open mond naar de televee zitten kijken? Naar dat hallucinerende volksoproer in Washington? Ik kon het maar nauwelijks bevatten. Ondanks dat we in de afgelopen weken Trump in een steeds hogere versnelling hadden zien gaan. En nu ging hij ook nog eens in de overdrive. Het kon eigenlijk niet anders aflopen dan zo. Trump had zichzelf met zijn retoriek helemaal klem gezet tussen de door hemzelf aangewakkerde hoge verwachtingen van zijn aanhang en de veerkracht van de democratische natie. Daar moest als in een klassiek Grieks drama wel een gebeurtenis op volgen die de tijd even stil zet. De belangrijkste spelers weer even bij zinnen brengt. De vraag is nu of dat hetzelfde is als verstandig. Misschien voor de korte termijn maar voor de wat langere heb ik daar mijn twijfels over. Een peiling wijst uit dat 45% van de republikeinen achter de bestorming van het Capitool staat. Ik vind dat verontrustend veel. En dan nog niet eens zozeer vanwege dat ja tegen die stormloop maar meer omdat daar ook een wereld aan manipulatie met vilein vijanddenken, leugens en kletsverhalen achter schuil gaat.
Intussen proberen we La Corona van ons af te schudden. Ze wil maar niet loslaten. Ik ben blij dat het inenten begonnen is. Eindelijk en toch ook weer best snel. Maar het blijft vallen en opstaan. Gedoe over wie eerst en wanneer dan wél. En zijn er op tijd voldoende doses vaccin beschikbaar? Hoe dan ook, La Corona blijft ons uit ons normale ritme halen. We moeten het doen zonder nieuws over carnaval. Zonder foto’s van trotse prinsen en prinsessen, geen beelden van zittingen, geen grootse ontvangsten en recepties. Het had moeten bruisen maar het is stil in Limburg. Voor de tijd van het jaar.