Stil

Toen we nog in Zuid-Limburg woonden, omringd door weiden waarin koeien een goed leven hadden, kochten we rundvlees, direct van de boer. In een column die ik schreef voor de website van Meer Vandaag, Lokale Omroep Meerssen – nu onderdeel van Omroep Heuvelland vandaag – en die verscheen op 28 april 2021 lees ik, en lezen jullie dadelijk ook:

Terwijl ik door de gang naar de keuken liep, hoorde ik de klep van de brievenbus in de voordeur dichtslaan. Vanuit een ooghoek zag ik dat een envelop op de deurmat viel. Ik zou die dadelijk wel oprapen, dacht ik, als ik koffie had gezet. Het bleek een rouwbrief, even later. We wisten wel dat zijn gezondheid broos was, maar nu het zwart op wit stond, dat buurman H. overleden was, kwam het toch nog even aan. Gaandeweg zagen, hoorden, roken we hem steeds minder vaak op zijn oude, zwaar dieselende trekker het pad naast onze tuin op- en afrijden. Dan hoorden we hem stoppen bij het hek naar de wei aan de andere kant van het pad. Dan liet hij water lopen in de kuip. Voor de koeien. Daarna ging het verder richting Kalverbos en voor het bos linksaf naar een van de weiden verderop. Buurman H. gaf onze dag ritme en regelmaat, zoals ook de bussen, de schoolkinderen, de mensen met hun honden en de dagelijkse joggers en ommetjesmakers. Maar de laatste tijd bleef het stil op het pad. Buurman H., zegt de rouwbrief, is te midden van zijn koeien, zijn grote passie, heengegaan. Binnenkort gaan we verhuizen. We laten Zuid-Limburg achter ons. In de herinneringen die we zullen koesteren zal zeker ook buurman H. een plek hebben.