Slap

Ik ben niet de eerste die er wat over zegt en zal ook zeker de laatste niet zijn maar wat een slap gedoe in de Tweede Kamer, afgelopen maandag. Terwijl zo’n beetje heel Nederland én een groot deel van de Tweede Kamer vurig wenste dat Rutte het na de val van IV voor gezien ging houden, werd hij door collega-politici overladen met uitingen van respect en dankbaarheid voor zijn onverschrokken en niet aflatende betrokkenheid bij ons aller wel en wee gedurende al die lange dertien jaren. Terwijl in diezelfde jaren de weerzin tegen zijn visie- en geheugenloze weglachen, wegwuiven en strooien met vaak opportunistische excuses langzaam maar zeker buitenaardse proporties aannam. In mijn ogen was en is Rutte de manager die door de directie geplaatst wordt op een afdeling specialisten die verondersteld worden zelf niet te kunnen managen omdat ze specialisten zijn. En er moet wel gemanaged worden omdat anders de afdeling onvoldoende rendeert. Niet goed werk afleveren en kunnen blijven leveren maar een economisch gerechtvaardigde positie in het bedrijf realiseren is waar het primair om gaat. Rendement gaat boven inhoud. Maar iets gaan doen omdat je denkt dat anderen dat niet kunnen, dat werkt op den duur niet. Zeker niet in het politieke domein waar – leert de geschiedenis – niet enkel economie en efficiëntie de koers mogen bepalen. Omdat het om een maatschappij gaat en niet enkel om een land. Daar is meer van belang; en ook nog van veel groter belang. Denk aan geluk, bestaanszekerheid, gezondheid, leefbaarheid, duurzaamheid. Naast – eventueel – rendement. Als je daar geen visie op hebt, of meent daar geen visie over te hoeven hebben, als je visie de olifant in de kamer noemt of een kwaal waarvoor je bij de oogarts moet zijn, dan ben je per definitie niet geschikt als burgervader of burgermoeder van de samenleving in het land. Dan vergeet je als het er op aankomt dat je werkt voor mensen. Er is steeds één incident dat wordt genoemd waarbij Rutte als premier liet zien toch ook nog een hart te hebben en dat was het neerhalen van vlucht MH17. Dat hij het ook nog in zich had als de getapte gozer en allemansvriend te acteren, maakte hem voor velen sympathiek, maar heeft heel veel mensen niets gebracht. Wat mij betreft was het afgelopen maandag in de Tweede Kamer over dit soort zaken gegaan. De Tweede Kamer heeft een kans op een eerste parlementaire evaluatie van de episode Rutte laten liggen.