Rondeel

Plein 1992 lag er puik bij, met volop zon, bomen die begonnen uit te lopen en daar omheen bankjes waarop toeristen, studenten, scholieren en vooral ook ouderen elkaar vonden in stille adoratie voor de warmte van het prille voorjaar. We liepen er langzaam overheen. We waren in Maastricht omdat we naar Sonja gingen, in het Theater aan het Vrijthof, in de loop van de avond. We hadden er zin in maar eerst wilden we even gaan kijken hoe het herstel van rondeel De Vief Köp – de Vijf Koppen – vorderde. Internet zegt: Een rondeel is een halfrond bolwerk met dezelfde hoogte als de aanliggende muren en van bijzondere sterkte die het mogelijk maakte zwaar geschut te plaatsen. Vanaf het rondeel kan flankerend vuur worden gegeven. Het maakt deel uit van de verdedigingswal van een vesting. Die bijzondere sterkte was in 2019 betrekkelijk gebleken. De tand des tijds, hè. Het was begonnen met het instorten van een deel van de aanliggende muur en nader onderzoek wees uit dat het hele complex aan grondige restauratie toe was. We liepen door Wyck, over de Sint Servaasbrug, door het Stokstraatkwartier en via de Boompjes en Vijfkoppen naar de bouwplaats. Die lag er nu, nadat het graven, slopen en herbouwen eind 2023 begonnen was, bij alsof het project in zijn eindfase was. We konden tevreden zijn. Binnenkort zou het rondeel weer met de voeten in het water staan. Dan was een prachtige plek weer in ere hersteld. En wij waren klaar voor Sonja, toneelstuk door Toneelgroep Maastricht. Heel kort: Het was een toffe productie, verrassend, helder, warm en ook en vooral heel intens.