Rennes-Le-Château

Tijdens vakanties hield en houd ik – niet altijd even consequent – maar toch een dagboek bij. In 2003 verbleven we in Les Labadous, een gastvrij vakantieverblijf onder Nederlandse regie. Lees deze tekst maar als een brief aan het thuisfront. In deze brief valt de naam van Graham Simmans. Hij is in 2005 overleden. Van de andere personen weet ik niet in welke staat van zijn zij op dit moment verkeren.

Zondag 8 juni 2003 – We zijn nu een week in dit prachtige deel van Frankrijk: het land van de Katharen, van de Albigenzers, van de Tempeliers en misschien wel van Jezus Christus en Maria Magdalena zelf. Vanochtend naar de markt in Esperaza geweest, daar de grote Graham Simmans gezien en op de terugweg naar Les Labadous reden we, toevallig, achter hem aan, de berg op naar Rennes Le Chateau. Hij luid toeterend bij elke bocht die met meer dan veertig graden de berg opdraait. Elke bocht de mogelijke aanloop naar een dodelijke salto mortale. Naast hem een jonge Jesus Christ Superstar. Waarom Simmans genoemd? Simmans is een archeoloog die zich heeft gespecialiseerd in de geheimen van Rennes-Le-Château. (….) Hij beweert te weten waar Jezus Christus rust en de twee R.’s, gasten die we aan de table d’hôte van Les Labadous ontmoetten en gelieerd aan de Tempeliers, kunnen zich naar hun zeggen geheel vinden in zijn conclusies. Binnen enkele jaren zouden die het katholieke geloof op zijn fundamenten doen schudden. Want: Jezus Christus is niet aan het kruis gestorven maar afgenomen en vervolgens geheel gerecupereerd naar Zuid-Frankrijk ontkomen. Vraag me niet naar details. Die zijn onder andere te vinden in het boek Rex Deus van de hand van onder andere Graham Simmans. Het behandelt de erfopvolging van Jezus Christus, met name ook zijn gedachtengoed en hoe dat ook heden ten dage nog zorgvuldig beheerd wordt. In het geheim. Helaas gaat hij in Rex Deus nog niet zó diep op deze zaken in dat je er een wetenschappelijk onderbouwd en onvoorwaardelijk geloof in zijn afwijkende kijk op de geschiedenis van Jezus van krijgt. Maar in combinatie met allerlei andere in deze regio circulerende verhalen over mysteries en andere wonderlijke zaken (schatten, familiegeheimen, plotselinge en onverklaarbaar ten deel gevallen rijkdom, pelgrimsroutes, ketterijen en God weet wat al niet meer) komt een beetje nieuwsgierig mens al gauw tot de conclusie dat er meer aan de hand moet zijn. Waar rook is, is vuur. Of niet? En we kunnen gerust zijn: Simmans heeft een boek in voorbereiding dat ons het naadje van de katholieke kous en dus ook van al het kerkse bedrog tot nu toe zal onthullen. Nou ben ik aan het lezen in Jeruzalem van Karen Armstrong en ik pik daaruit op dat de katholieken heel stevig te werk gingen als het om het liefdevol uitdragen van de eigen overtuiging gaat. Geweld speelt daarbij een meer dan prominente en ook nietsontziende rol. Een verschijnsel dat ook terug te vinden is in de manier waarop de Katharen bij de les werden gehouden. De campagnes tegen hen en tegen de moslims in de middeleeuwen, tegen de laatsten meer in het bijzonder de kruistochten, leveren daarvan het sprekende bewijs. Vanochtend waren we dus al even in Rennes Le Chateau geweest. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat is het daar een komen en gaan van toeristen die iets willen meepikken van het mysterie van De Saunière, een priester die rond 1880 van de ene op de andere dag blijkt te bulken van het geld. Een van die mysteries, hier. Gisterenavond bij J. gegeten. Goed voedsel. Later op de avond raken we even in gesprek met B. en R. uit Groenlo. (……) Ze zijn erg aardig en praten graag. Wij luisteren veel. Ons verblijf in Les Labadous is tot nu toe hoofdzakelijk gevuld met iets dat nog het meest lijkt op niets doen maar dat natuurlijk niet is. L. en ik hebben ieder al zo’n 1.000 pagina’s leesvoer weggewerkt en dat aantal zal p.p. nog wel verdrievoudigen. Het weer is goed, afwisselend en door de bank genomen is de temperatuur van zeer aangenaam tot ongeveer 32 graden. We zullen nog wel actiever worden maar tot nu toe heeft zich daartoe de noodzaak niet echt voorgedaan. Dat spijt L. nog het meest, lijkt het. Zij wil graag weten wat we morgen gaan doen. Elke dag. En ze wil ook echt IETS DOEN. Lezen, gewoon zitten, naar vogeltjes kijken en luisteren, lekker eten, een kort wandelingetje maken; dat is allemaal niet IETS DOEN. (…..) We zijn overigens afgelopen woensdag wel al naar Carcassonne geweest. (….)