Pusjoenpotje

Er was een tijd dat een acteur of actrice die zichzelf een beetje respecteerde niet in een reclame wenste te verschijnen. Dat was slecht voor het imago als gerespecteerde drager van hoge cultuur. Toneelspelen, iemand anders karakter vertolken, dat was voor de schouwburg, misschien ook nog de film maar zeker niet voor de reclame. Reclame die ook nog eens gefinancierd werd door de gewetenloze jongens en meisjes van het grootkapitaal. Oké, in de tijd dat dit speelt nauwelijks, lees: geen meisjes. Trouwens, zie jij Paul Steenbergen een Geen bommetje doen? Inmiddels zijn we aanbeland bij het ekstra pusjoenpotje waarvoor zich na Sander nu ook Jeanine en Eus hebben gemeld. Beiden op hun manier toch rebelse types die in het licht van de continuïteit van de eigen onderneming, de eigen persoon, het eigen ik, van hun accountant te horen hebben gekregen dat geld opzijzetten voor een ekstra pusjoenpotje een verstandig besluit is dat navolging verdient. Liefst van zoveel mogelijk medemensen. Toch, ik vraag me af hoe dan het bedrijf achter ekstra pusjoenpotje op het idee komt Jeanine en Eus als rolmodel op te voeren. Beiden, ondanks hun rebelse karakter, behorend bij een bepaalde groep mensen die zich een ekstra pusjoenpotje blijkbaar kan veroorloven omdat ze nu al ruim voldoende geld hebben. Want neem van mij aan: als je je nu kunt permitteren geld te storten voor een ekstra pusjoenpotje dan verdien je nu al heel behoorlijk. Voor de meeste lieden voor wie de eigen persoon samenvalt met het eigen bedrijf is een ekstra pusjoenpotje echt niet weggelegd. Niet eens een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Minstens zo erg. Nee, nog erger.