De fonteinen op het plein deden niets. Dat wil zeggen dat er iets ophanden is. Dat het plein voor iets anders gebruikt wordt dan normaal. Helaas is dat nogal eens het geval in lente en zomer, in de periode dat fonteinen de tijd van hun leven behoren te hebben. Dat ze voor verkoeling zorgen en kinderen verleiden een nat pak te halen. Ouders en terrastijgers geamuseerd toekijkend. Hoewel het plein aan de rand van het winkelhart ligt is het wel een ontmoetingsplek. Er is in de loop van de tijd al veel energie, tijd en geld gestoken in het echt aantrekkelijk te maken. Maar, dat wil het maar niet worden. Het plein heeft een rommeligheid die onplezierig is. Ja, zeg je dan: Heb je weleens een plein in een Frans dorp gezien? Je durft in dit verband het woord ordelijk te gebruiken? Ik zeg dan: Zeker, maar de Fransen hebben niet de pretentie dat hun dorpsplein ordelijk is of zou moeten zijn. Hier, in Venray zie ik een plein dat bedoeld is architectonisch verantwoord, gedoseerd groen, overzichtelijk en voor alles bruikbaar te zijn en in elk geval uit te stralen dat er over is nagedacht. Maar, dat leidt ertoe dat in het dagelijks gebruik alles wat een beetje scheef staat, vuil is, wild beweegt, veel lawaai maakt, sterk ruikt, het uitzicht belemmert, niet doet waar het voor gemaakt is – zoals fonteinen – irriteert. Daarmee is het karakterloos en heeft het geen ziel.