Opstaan

Vandaag in de Volkskrant een groot artikel over vallen. En dan vooral vallen als iets dat ouderen veel vaker overkomt dan jongeren. Want de spiermassa neemt af, kracht vloeit uit de ledematen, licht tot ernstig wankelend met naar vastigheid tastende armen door de wereld waden wordt de norm. Tenzij je in verzet gaat. De oudere dient te blijven bewegen, het krachthonk te bezoeken, althans in het dagelijkse leven van alles te doen dat botten en spieren prikkelt tot herontwikkeling en het gevoel voor balans scherp houdt. Helpt dat allemaal onvoldoende dan zijn er nog valcursussen. Maar één keer cursus is niet voldoende, op herhaling en weer herhaling en blijven herhalen is het advies. Die neiging tot vallen herken ik. Lopen is in de loop van de tijd steeds iets minder vanzelfsprekend gaan voelen. De evenwichtsorganen, hoewel ook aan slijtage onderhevig, doen in principe nog steeds wat ze moeten doen maar de constructie waarin ze hangen is niet meer zo strak en toch veerkrachtig als die was. Dus hebben we nu hier in huis besloten nog actiever te worden dan we al zijn. Nog meer lopen en nu ook nog naar het gymlokaal. En balansoefeningen doen. Dat helpt de kans op vallen te verkleinen en geeft kracht om op te staan voor het geval dat toch.