Meesteroplichter

Pushbericht op telefoon in de app van 1limburg: Meesteroplichter Wil H. trekt boetekleed aan in rechtbank. Tja, Wil H.. We ontmoetten hem voor het eerst op de Markt in Meerssen, lekker aan het bier tijdens de huldiging van roeister Maaike Head op 7 september 2016, gouden plak Olympische Spelen. H. was in gezelschap van een goede bekende. We raakten aan de praat. Ook over onze badkamer die aan een opknapbeurt toe was. Nou, dan was Wil de man die we moesten hebben. En toen begonnen acht maanden van intensieve communicatie over onze badkamer. Het eerste zakelijke gesprek hadden we op 23 september 2016 en het laatste contact over het werk dateert van 22 mei 2017. Daarna zijn er via de goede bekende nog wat contacten geweest, bedoeld om bij H. verhaal te halen, het laatste op 5 oktober 2017. Maar ook die liepen op niets uit. Op 22 mei 2017 zaten we nog steeds met een badkamer in revisie. We konden er douchen en er hing een tijdelijke wasbak en er stond een tijdelijke radiator. Staat van het tegelwerk: slecht. H. zouden we daarna niet meer te zien krijgen. En we moesten extra kosten maken om de zaak op orde te krijgen. Ik heb ergens in de zomer van 2017 alle communicatie met H., voor zover niet via telefoon, dus die via mail en whatsapp in een logboek samengebracht. We overwogen aangifte maar die kwam er niet van. Nu ik dat nog eens nalees, denk ik: pathologische leugenaar. Ik lees in het bericht op 1limburg zinnen als: H. begon de zitting met excuses aan alle slachtoffers (….) ‘Ik wil ook alle schulden aflossen’, zei de verdachte (….) Hij factureerde opdrachten, maar maakte vervolgens het werk niet af en verzon allerlei smoesjes (‘mijn vader of moeder is overleden’) waarom hij de klus niet klaarde. Daarna ging hij bij de volgende opdrachtgever aan de slag. ‘Ik had zoveel werk, maar moest het ene gat vullen met het andere. Op een gegeven moment viel het als een kaartenhuis in elkaar’, zei H. daarover. Ik zal hier niet uitweiden over alle smoesjes die H. ons verkocht heeft. Ze zijn soms van dien aard dat je je kunt afvragen of publicatie raakt aan de privacy. Maar, ook in ons logboek staan plotselinge sterfgevallen. We hebben er met enige regelmaat in apps goede wensen – van onze kant – als: sterkte aangetroffen. En altijd kwam overal wel iets tussen: niet geleverd, zoek geraakt, niet op voorraad, verkeerd geleverd. Dat soort redenen voor later komen, niet komen, vroeg weggaan …… Tijdens de voortgang van het proces vroegen we ons voortdurend af hoe lang we het nog moesten laten duren. De twijfel over de werkelijkheid waarin we verzeild waren geraakt groeide in elk geval sneller dan dat het werk vorderde. Elk bezoek van H. leverde weer nieuwe vragen op. Hoezo badkamermeubel zoekgeraakt? Hoezo badkamerradiator nu niet leverbaar? Waarom een andere kraan dan afgesproken? Waarom die ernstige lekkages? Waarom alleen koud water? En zo kan ik nog even doorgaan. Er zijn nog altijd allerlei vragen onbeantwoord. De belangrijkste: Hoe kwam die man aan al zijn werk? Als het overal zo rafelde als bij ons, wie wilde hem dan nog over de vloer? Het beroerde was dat al zijn excuses bijna aandoenlijk waren. Boos worden was lastig. H. werd als het ware zelf door zijn smoesjes en excuses meegenomen, ze gingen ook met hem aan de haal. Net als met ons. Ze kwamen als vanzelf. Hij moet er soms zelf verbaasd over zijn geweest. Zo gemakkelijk ging het. Toch, ergens is het fout gegaan. En wat moeten de slachtoffers nu met zijn excuses? Ik niks, in elk geval.