Makreel

Vanavond kwam Mendelssohn voorbij. Ik heb iets met die man en vooral met zijn vioolconcert. Hoe dat komt? Geboren vlak na de Tweede Wereldoorlog werd ik meegesleept door de muziek van die jaren. Ik ben lid van een generatie die het geluk heeft gehad getuige te zijn van grote ontwikkelingen in de muziek. Bij mij kwamen rock&roll, blues, folk en pop hard binnen. Het was zoveel en zo overweldigend dat er bij mij niet veel ruimte was voor muziek die er al was. Voor klassieke muziek en de doorontwikkeling daarvan. Maar voordat Elvis, Dylan, Beatles, Stones het podium overnamen had ik gezongen in de kerk, in het jongenskoor, had ik muziekles gehad, pianoles ook en draaide mijn vader operette en opera op zijn grammofoon. Mendelssohn leerde ik kennen via collega-student Nederlands A. in Nijmegen die toen al een platenspeler van het merk Dual had. En een grote voorliefde voor klassieke muziek. Hij deed in de loop van de tijd overigens wel concessies aan de eigen tijd. Hij had ook enkele albums van Joan Baez en van The Carpenters. A. was bovendien een zelfkoker, een student die dagelijks zijn eigen maaltje kookte, op de eigen kamer. Zelf koken was goedkoper dan eten in de mensa, bij de Rutecks of de HEMA. En als je dan voor twee kookte, kostte het p.p. nog minder. En ik was vaak die tweede man. In een van onze favoriete gerechten speelde gerookte makreel de hoofdrol. En logisch, we hielden van muziek, tijdens de maaltijd deed ook de Dual mee. En daar is dan Mendelssohn. En de associatie met makreel. Hoor ik het vioolconcert van Mendelssohn dan ruik ik ook de gerookte makreel van de markt in Nijmegen die staat warm te worden op de petroleumkachel in die studentenkamer aan de Pater Brugmanstraat in Nijmegen. En nu nog hè, eens in de zoveel tijd gerookte makreel.