Klein

Wat is ie klein, hè, zei El. We waren van de week even bij Haa die ons al 36 jaar auto’s verkoopt. Altijd Renaults. Voor die tijd hadden we een Volkswagen T2, een Peugeot 204 en een Renault 18 die we niet bij hem maar elders kochten. Maar je zit er niet op te wachten dat allemaal te weten, toch? Wat er nu wel even toe doet is die T2. Het was geen bestel- maar een personenbusje en dat bouwde ik in 1975 om tot kampeerauto. Maar dat is op zich ook weer niet van belang, wel dat El en ik daar zo ontzettend veel plezier van hebben gehad dat onze harten nog altijd sneller gaan kloppen als we een T2 zien. Maar, veel iconischer dan de T2 is de T1. Dus toen we vandaag het Schouwburgplein opstapten en we zagen er daar een staan, kwam alles weer terug. Wat is ie klein, hè, zei El. Maar dat vertelde ik al. Niet dat ze ook zei: Zo klein was onze T2 ook. En ook vertelde ik nog niet waar we het over hadden met Haa toen we daar van de week even waren. Nou, onder andere over dat auto’s in de loop van de jaren steeds groter zijn geworden. De Renault 5 uit de tachtiger jaren is de Clio van nu, bijvoorbeeld. En de eerste Captur en de eerste Scénic zijn ook steeds meer uit de kluiten gewassen. Inmiddels is de T2 via T3 en T4 enz ook flink groter dan onze T2. Vandaar het Wat is ie klein, hè van El, vandaag op het plein met nog veel meer ouwe auto’s in goede conditie. Iets met oldtimers. Toen we weer thuis waren, zei El: Hij was dan klein, onze T2, maar die T4 camper waarmee we twee jaar geleden op stap waren, die was dan wel flink groter maar ik vond hem toch echt veel te klein. Toen die T2 niet, maar die nu ook.