Het was wel wat erg veel, het was nauwelijks bij te houden. Er trok een nogal eindeloze maar ook sombere parade van voorgenomen decreten voorbij. Het leek me veel om in slechts vier jaar te realiseren. Een kleine greep. Vier jaar van restauratie, terug naar het fossiele tijdperk, naar America als productieland, naar een natie zonder gendernuance. Inclusief ‘herstel’ van de vrijheid van meningsuiting. Dat wil zeggen: meer ruim baan voor de ultraconservatieve boodschap, voor leugens die voor waarheid moeten doorgaan – een huurmoordenaar deed een poging hem te vermoorden maar God greep persoonlijk in en dat was een teken, met Trump zou dus de weg naar de heilstaat voor iedere Amerikaan geplaveid zijn – en ruim baan voor eigenaren van platforms die interactie tussen mensen als verdienmodel zien en niet als middel een samenleving gezond, vitaal en toekomstbestendig te houden. Maar goed, Trump gaat in vier jaar de puinhopen van Biden en zijn democraten opruimen en the US of A hun Gouden Eeuw inloodsen. Want, de kracht van Amerika ligt in het verwezenlijken van het onmogelijke. The impossible is what America does best. En dan onder Trump ook nog like never before. Misschien is er toch nog wat troost. Het inaugurele ceremoniële circus liep vast toen er een bandje moest worden ingestart. Lukte niet. Ik denk dat er nog veel meer niet gaat lukken. Maar, bewijzen heb ik niet. Ook verontrustend: Trump lijkt getrouwd met een paddenstoel. Wat moeten we daar nou weer mee?