Frites

We zaten in een restaurant aan het Pancratiusplein in Heerlen. Dat lag gedeeltelijk open maar toch oogde het feestelijk met lampjes en lichtjes all over the place. Aan de gevels, in de bomen, op de terrassen en in het plaveisel. We hadden wat gegeten en er waren behoorlijk wat frites over. Dat vonden we jammer. Toen de ober de tafel kwam afruimen, vonden we dat we hem dat even moesten vertellen. Hij haalde zijn schouders op. We probeerden nog een nadere uitleg maar hij had overduidelijk geen oog of oor voor het ongewenste van deze onbenutte overvloed in een wereld met voedseltekort. Voor deze verspilling, dus. Ook hadden we in ons achterhoofd dat in de Oostelijke Mijnstreek armoede en dus ook honger een groot probleem zijn. Denk voedselbanken. Maar goed, en weg was hij weer. Toen even later de serveerster die kwam afrekenen, vroeg of alles naar wens was en wij ja zeiden, zei zij: Hoor ik daar enige aarzeling? En toen hebben we onze kans nog maar even gepakt. Ze begreep ons. We gingen volmaakt gelukkig de deur uit.