Het begint warm te worden. Het is tegen twaalf uur en inmiddels staat de thermometer op 21 graden. Eindelijk lijkt het zomer te worden. Ook hier. Nergens zoveel lawaai als op het platteland. Al de hele ochtend is een trekker in de weer de bermen langs de straten in het Franse wijkje met de naam van paddestoelen in Montbrun te maaien. Ik zit op het terras, onder de ecru parasol, één arm vol in de zon. Die brandt. Het klinkt raar, maar ik vind dat lekker. Het moet niet te lang duren, natuurlijk, want: niet goed voor de huid. Het gaat me om de sensatie: eindelijk dan, lang op moeten wachten. Ik heb uitzicht op de Mont Ventoux. De telefoon gaat. Even aarzel ik. Opnemen of over laten gaan? Het scherm verraadt een Amsterdams nummer. De nieuwsgierigheid wint. Ik krijg Diana aan de andere kant van de lijn. Hoewel, lijn, ik bel mobiel. Er zal beslist wel iets van lijn aan te pas komen maar hier, waar ik zit, is mijn telefoon verbonden via de lucht. Trillingen, straling, wat dat betreft komt Diana niet veel anders tot mij dan de zon op mijn arm. Diana spreekt duidelijk en bedachtzaam. Dat heeft ze ongetwijfeld geleerd. Diana mag mij als trouwe lezer van de Volkskrant een mooie aanbieding doen. We hebben Sanoma* overgenomen, zegt Diana. Oh, zeg ik. Ja, zegt Diana, en om dat te vieren ga ik u een aanbod doen. Komt het gelegen? Nee, denk ik, ik ben op vakantie. Dus: Diana, het komt niet uit, want ik ben op vakantie en ik wil even niks aan mijn kop dat daar niets mee van doen heeft. Diana heeft begrip voor me. Dat heeft ze ook geleerd op de cursus Klanttevredenheid. Of ze me een andere keer nog eens mag bellen. En dat mag, vind ik. Ik houd ook graag mensen tevreden. Zo ben ik, al is dat niet altijd even handig. Vertel mij wat, hoor ik je denken. Diana komt tot afronding van het gesprek. Dan wens ik u nog een fijne vakantie. Ik zeg: Dank je wel, Diana. En nog veel succes. Diana is dan wel de naam van de godin van de jacht, deze Diana weet ook wanneer ze heeft misgeschoten en geduldig op een volgende kans moet wachten. Inmiddels zwijgt de trekker. Het is etenstijd op het Franse platteland. Dan houdt zich dat stil. De ruimte voor geluid is nu aan de vogels. Kom, ik ga ook een hapje doen.
*Verwar Sanoma niet met Saroma. Dat laatste is een instantpudding. Sanoma is een uitgever van Finse komaf. Sanoma betekent bericht.