Dans

We kijken wat verveeld naar de TV. Langzaam begint het te jeuken. We kijken naar Bed & Breakfast, de rituele dans van drie echtparen rond hun en elkaars nering. Het zijn strak gescripte toneelstukjes met veel hallo’s, wat-leuks, tot-zo’s, en-zo-gezelligs, heerlijk-wijntjes, oh-wat-lekker-verse-croissantjes, lekker-niet-te zacht-bedjes, wow-en-ook-nog-heerlijk-verse aardbeitjes, lekker-een-zacht-gekookt-eitjes en kusjes voor het slapengaan. Maar, er is altijd ook wel iets niet helemaal oké. Er is iets kapot, er gaat iets kapot, er is iets niet, er is veel te veel van iets, er vloekt een kleur met een andere, een laatje schuift slecht, een deurtje piept, buiten is het lawaaierig, binnen iets te warm. Het leidt gelukkig niet tot verdriet maar tot hele goede tips die zeker worden overgenomen. Zeker weten. Het is allemaal net te aardig, lief, enthousiast, invoelend, respectvol, begripvol, welwillend maar net niet over de top. Het blijft zich lenen voor persiflage. Daar hadden we vanavond nou net wél erg veel zin in. Nu is er alleen maar jeuk.