Vandaag werd een verjaardag gevierd, die van de jongste. Maar voordat het zover was kwam hij nog een paar uurtjes bij ons, bij oma El en opa Paul. Zijn grote broer Vee moest afzwemmen voor zijn B-zwemdiploma en Lu zou onhandelbaar zijn in het zwembad. Als toeschouwer. Gedurende anderhalf uur. We hebben hem graag een paar uurtjes bij ons over vloer. Hij speelt met lego, hij babbelt wat, hij eet een kleuterbiskwietje en kijkt wat Paw Patrol. We vragen: Wat wil je kijken? En hij zegt: Doe maar YouTube. En hij laat zich met plezier Mol Wil De Maan voorlezen. We gingen ook het dorp nog even in. We kuierden ons boodschappenlijstje door en onderweg zei een mevrouw: Ha Lu, wat leuk jou hier te zien. Ben je boodschappen aan het doen? Het overviel hem, hij werd even verlegen. Maar toen: Ja, met opa en oma. De mevrouw – ze was heel lief, ging door de knieën, ze keek Lu op bijna ooghoogte aan – ging met hem in gesprek en hij met haar en wij keken toe. Ze kenden elkaar van een andere bubbel. Een bubbel waar wij dus geen lid van waren. En omdat hij nu in de bubbel van oma en opa was, was hij verlegen geweest. Schakelen tussen bubbels is niet waar kleuters het best in zijn.
Oh ja, Nederland won zonet van Turkije (2-1). Ook leuk.