De zon scheen en de terrassen op de Markt die op het zuiden liggen, zaten stampvol. Het duurde even maar toen we eenmaal een plek gevonden hadden kon wat ons betreft de lente beginnen. We bestelden koffie. En iets te eten. Aan het tafeltje naast ons zaten twee echtparen. Dagjesmensen, net als wij. Niks mis mee, maar zij waren hier voor de plaats waar we waren: Den Bosch. Ze spraken een variant van Engels, zacht, bescheiden als Engelsen uit het boekje. Wij waren er omdat we in een nogal speciale winkel moesten zijn. Zij waren hier, dacht ik, ook voor de Bossche Bol. En ze dronken koffie verkeerd. Veel melk in de thee, dan ook in de koffie. Engelsen. De eenheid van keuze voor deze versnaperingen leek me het ultieme bewijs dat een reisadvies hen naar dit terrasje had geleid. Werden ze er gelukkig van? Bossche Bollen worden geserveerd op ondermaatse bordjes met onhandig ondermaatse messen en vorken. Het was een uitdaging niet onafgebroken te kijken naar de slachting die de vier keurige Engelsen op hun bordjes aanrichtten. Voor ons een van de redenen om nooit in het publieke domein aan te vallen op Bossche Bollen. Chocolade en slagroom all over the place. & the face! Als je de verleiding van het eten van een Bossche Bol echt niet kunt weerstaan en alle vlekken voor lief wilt nemen, dan is ons advies: Eet een Bossche Bol thuis aan een met plastic afgedekte tafel en een beddenlaken om. Bijkomstig geluk: Je douche is om de hoek. Goed, dat komt allemaal in een bekommerd hoofd voorbij als aan een tafeltje naast je op een terras op de Markt in Den Bosch vier keurige Engelsen doen wat hun reisgids hen adviseert. En toen kwamen gelukkig het broodje gerookte zalm en de salade geitenkaas.