Borrel

Je weet het al maar nog even voor de goede orde: het blijft nog even zinderend rondgaan. 2025 is begonnen en we MOETEN het vieren. Beste wensen hier, beste wensen daar. Borrel, nog een borrel, proost en nog een borrel, bubbels, nee liever geen bubbels, ja, doe nog maar een witte. Neemt niet weg dat het leven gewoon doorgaat. Dat trekt zich helemaal niks aan van pregnante data, van mijlpalen in de kalender van Gregorius, getallen met een zekere rondheid en zonder ook maar enig zweem van pi. Als je een ongeluk krijgt – krijgt, hè. Daar snap ik dus niks van, dat je een ongeluk krijgt! Van harte, u bent vandaag de gelukkige, u krijgt van ons een ongeluk. U hoefde er niets voor te doen. Het is gratis, geen zorgen. Want, u bent een vriendelijk en aardig mens, u doet nooit een vlieg kwaad, er is niemand zo goed en vriendelijk als u, dus u krijgt van ons een ongeluk. #ons #afzenderonbekend – dan kan dat op 1 januari 2025 zijn maar dat is dan gewoon toeval. Een ongeluk komt nooit omdat #ons #wiedan denkt dat het een mooi moment is om het iemand te geven. Gisteren stond er opeens een ambulance voor de deur. En een half uur later ging buurvrouw Hee op weg naar het ziekenhuis. Vanmiddag stonden we – het leven gaat verder, doet zo zijn eigen dingetje, wat dat ook moge zijn, als je gelooft weet je daar vast meer van – in de hal van ons appartementengebouw(tje) de geboorte van 2025 te vieren. Het was een prima aanleiding om elkaar weer wat beter te leren kennen. Buurvrouw Hee is trouwens weer thuis. Het leven gaat gewoon door. Nou ja, gewoon. Ze moet herstellen. Maar ook nog dinsdag borrel met het koor. Nee, liever geen bubbels. En vrijdag weer met iets. Nee, geen bubbels. Wat mij betreft: 2025, het jaar dat we de bubbels achter ons lieten. Mag dat?