Boon

Vandaag komt El thuis met een verlaat midi-paasei dat ze kreeg voor IDO-vrijwilligerswerk. Het is melkchocolade dus gaat het naar een van de kinderen. Vanavond na de repetitie zei J., de dirigent van het koor waarin ik zing, dat hij zich volhardend een weg door De Kapellekensbaan van Louis Paul Boon aan het banen is. Twee keer Boon. Want het paasei is van Boon & Blad. Maar nu even over die LP Boon, de beste schrijver die de Nobelprijs voor literatuur nooit kreeg. Ik wil hier even kwijt dat Boon veel invloed heeft gehad op mijn kijk op de wereld en op hoe mensen daar hun weg in vinden, of niet. Ik studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde en ik las veel. Ik zal hier niet ingaan op hoe een studentenkamer in de jaren zestig van de vorige eeuw je bijna geen andere keuze liet dan lezen. Ook omdat de ware oorzaak van mijn zucht naar letters vooral gelegen was in de werelden die schrijvers voor mij ontsloten. De wereld die Boon mij gaf en de manier waarop hij dat deed nam mij zeer voor haar en haar bewoners in. Vooral door de intensiteit van zijn eigen beleving ervan. Boon begreep het onophoudelijke sappelen, de onmacht, het menselijk tekort, de sociale achterstand, het altijd op achterstand staan, het onrecht in maatschappelijke verhoudingen en hoe die in stand bleven, c.q. worden gehouden zo ontzettend goed. Maar, ik zou niet De Kapellekensbaan kiezen voor een eerste kennismaking met Boon. Ik zou kiezen voor De Voorstad Groeit, Vergeten Straat en Menuet.